Wednesday, September 21, 2016

Mamman með allt niður um sig

Hafið þið tekið eftir því að maður virðist aldrei hitta neinn þegar maður skreppur í búðina uppstrílaður en alltaf heilt fótboltalið þegar maður er með skítugt hárið í snúð og tannkrem út á kinn?
Alveg óþolandi.
Sama á við um heimilið. Þá daga sem heimilið lítur út eins og stríðssvæði droppar alltaf einhver óvænt við.

Ég lenti í mjög óþægilegu atviki fyrir nokkrum mánuðum, fyndnu eftir á en mjög vandræðalegu þegar það var að gerast. Hér í Svíþjóð eru margir, kannski allir, að minnsta kosti margir með svokallaða hitapumpu í húsinu sínu. 
Þessi hitapumpa sér um loftið á heimilinu. Hún tekur inn heitt og rakt loft úr til dæmis baðherbergjum inn í sjálfa pumpuna. Í pumpunni er svo kalt efni sem hitast upp þegar heita loftið kemur inn í pumpuna og saman verður þetta að einhvers konar gasi sem fer svo út úr húsinu. 
Hér hafið þið fengið örnámskeið í hitapumpum … og ég sjálf. 
Þetta var samt ekki á neinn hátt mikilvægt fyrir söguna.

Það þarf að hreinsa þetta kerfi á fjögurra ára fresti minnir mig og var komið að því hjá okkur. Ég var látin vita að það kæmi til mín maður einhvern ákveðinn dag sem myndi framkvæma verkið.
Þennan morgun var Júlía Rán illa upplögð eins og gengur og gerist með ungabarn. Hún hafði sofið illa og þar fram eftir götunum. 
Ég vissi að ég ætti von á þessum manni og hélt að hann þyrfti bara að eiga við sjálfa pumpuna sem var staðsett inni á baði á neðri hæðinni. 
Ég var því ekkert að stressa mig á að það væri allt í rúst á eftri hæðinni. Ég ákvað að setja í þvottavél og ég byrjaði að flokka þvottinn sem var í körfunni á gólfinu og ætlaði að henda í þvottavélina. Ég var nýbúin að skipta um bleyju á Júlíu Rán og ætlaði að kippa henni niður  með mér þegar ég væri búin að henda í vélina. Þegar ég var í miðjum klíðum að flokka þvottinn hringir dyrabjallan og ég stekk niður (ekki með bleyjuna og ekki búin að setja í vélina) og opna fyrir manninum. 
Þessi "maður" reyndist svo vera ungur og myndarlegur strákur í kringum 20-25. Ég bauð góðan daginn og vísaði honum inn á bað. Hann kíkir á pumpuna og segir svo við mig að hann sé að hugsa um að byrja á efri hæðinni. Hjartað tekur smá aukakipp og ég byrja strax að hugsa um óumbúnu rúmin og draslið (þetta var kl. 8 um morguninn, krakkarnir nýfarnir og ekkert búið að gera). 
Þegar hann er a leiðinni upp fatta ég að bleyjan er ennþá á miðju gólfinu og þvottur út um allt, þar á meðal nokkrar nærbuxur af mér sjálfri. Á þessu augnabliki langaði mig helst að hlaupa út og koma ekki aftur. 
Ég kemst svona nokkurn veginn yfir þetta og reyni að hugsa um eitthvað annað. Hann kemur  niður og hleypur út í bíl að ná í verkfæri. Ég nýti tækifærið, hleyp upp, fjarlægi bleyjuna, fæ tremmakast yfir öllum nærbuxunum sem blöstu við mér og tek allt í burtu. Eins og hann sé ekki nú þegar búinn að sjá þetta allt. 
Mér leið að minnsta kosti aðeins betur. 

Á meðan hann er að stússast í draslinu hjá mér á efri hæðinni fæ ég mér sæti niðri og fer að gefa Júlíu Rán brjóst. 
Þegar hún er nánast sofnuð þarf blessaður strákurinn endilega að spyrja mig að einhverju. Ég svara einhverju og stend upp með barnið á brjóstinu. Þið sem eigið eða hafð átt ungabarn vitið að eftir erfiðar nætur og lúra er manni ansi annt um að barnið fái sína hvíld og gerir allt til þess að raska ekki þeirri ró. 
Á þessu augnabliki sá ég því fyrir mér að labba með hana á brjóstinu og leggja varlega yfir í vögguna sína áður en ég færi að hjálpa honum. Hann er hins vegar örlítið fljótari en ég og áður en ég veit af er hann kominn niður og stendur beint fyrir framan mig. 
Ég reyni að hugsa ekki út í það að ég standi fyrir framan hann með eitt stykki barn framan á brjóstinu á mér (sem er svo sem mjög eðlilegt á þessum tíma barnsins)og spyr hvað hann vanti. Honum fannst þetta greinilega frekar óþægilegt og muldrar eitthvað út í loftið. Ég heyrði ekki hvað hann sagði og bað hann að endurtaka sig. Hann hækkar röddina og spyr hvort að ég geti lánað honum skæri. 
Við það vaknar barnið og rífur sig af brjóstinu einn, tveir og bingó. Svo þarna stóð ég, beint fyrir framan hann, með mjólkurlegið brjóstið út í loftið. 
Frábært. Alveg frábært. 
Aumingja strákurinn leit út í loftið og roðnaði svo um munaði. Ég huldi brjóstið og rétti honum skæri. 
Samskiptin okkar á milli urðu ekki meiri þann daginn fyrir utan takk fyrir og bless. 

Ég huggaði mig við það að ég myndi nú aldrei sjá hann aftur. 
Sem ég svo gerði,  í búðinni nokkrum mánuðum seinna. Vona bara að hann hafi ekki munað eftir mömmunni með nærbuxurnar á gólfinu og brjóstið út í loftið.

Eigið dásamlegan dag!

brynja-g






-It always seems that when you look your best you never meet anyone but when you're just getting some milk in your pajamas, with your hair all dirty you meet EVERYONE, right?
Sometimes it's also like that at your house. It always seems as someone comes by when your house is like a war zone.

I had a rather awkward moment a few months ago. The time had come to clean the ventilation system at our house. That day my youngest daughter, only few months old at the time, was really fussy. She hadn't slept the night before and so on. So I hadn't done anything besides breastfeeding and trying to get her to sleep. You know how it is. 
I thought that the central ventilation system would only be cleaned, which was on the bottom floor at my house. Therefore I didn't think too much about all the mess on the top floor. I decided to sort some dirty laundry on the floor and had just changed a diaper which I was going to throw away when I was done with the laundry. 
The ventilation guy (which i had imagined to be some middle aged man) came to my house at 8am. This guy turned out to be a handsome twenty something with a big smile on his face. Well, I just let him in and showed him where the central system was. 
Then he informed me that he was going to start on the top floor. My heart pounds and I immediately thought of the undone beds and all the mess (at 8 am my kids had just left and i hadn't had the time to do so much). Then it also occurred to me that the dirty diaper was still on the floor along with my dirty underwear. Great, just great.
When he came downstairs and ran to his car to get some tools I ran upstairs, threw away the diaper and put the laundry away. As he hadn't already seen it! 
At least it made me feel a bit better.
When he was doing his thing at my messy top floor I sat down downstairs to breastfeed my baby. When she had almost fallen asleep the guy had to ask me something. I stood up with the baby still breastfeeding and was going to walk with her in my arms and put her gently in her crib before I helped him. Those of you who have or have had a baby know that when they haven't slept and are fussy you treasure the moment they finally do fall asleep and you do everything to make sure it stays that way.
Well, the guy was quicker then I was and suddenly he stood right in front of me. 
As I stood there with the baby still breastfeeding (which is totally normal) he tried to ask me something. He obviously thought this was a bit uncomfortable and just muttered something I didn't hear. I asked him to repeat himself. He then asked with a rather loud voice if he could borough some scissors. My daughter wakes up and instantly pulls herself of the breast and looks right at him. 
So there I stood, right in front of him with my milky breast sticking out. GREAT.
The poor guy looks away and I hand him the scissors. 
Needless to say we didn't communicate too much after that, except for a simple thank you and goodbye. 
I just thought to myself, think god I will never have to see him again!
Which I then did, few months later at the store. 
I just hope to god that he doesn't remember the mom with the dirty underwear on the floor and her breast sticking out!

Have a wonderful Wednesday!

brynja-g







Monday, September 19, 2016

Mánudagur

Í dag er mánudagur. Í dag eru líka um það bil tvö ár og níu mánuðir síðan ég heiðraði síðuna með skrifum. Það er nú bara þannig í þessu lífi að maður byrjar á hlutum og hættir, sama hvað það er. En það er ekki þar með sagt að maður geti ekki haldið áfram síðar. Það er eins og ég áður sagði mánudagur og á mánudögum hefjast mörg markmiðin. Nú er komið að því að halda áfram hérna og vona að það endist jafnvel út vikuna. Í þetta sinn ætla ég líka að skrifa á ensku þar sem að það hafa bæst nokkrir erlendir vinir í vinahópinn sem nenna jafnvel að lesa vitleysuna í mér.
Það er búið að vera nóg um að vera síðan síðast. Það sem stendur upp úr á þessum tíma eru nokkrir hlutir.



  • 13. júní 2015 kláraði ég bakkalárgráðu í sálfræði.
  • 26. ágúst 2015 giftum við Billi okkur hér í laumi í Stokkhólmi og ætlum við að gera það á Íslandi sama dag á næsta ári, 26.ágúst 2017.
  • 2. desember 2015 kom í heiminn litla MúMú okkar, hún Júlía Rán.



Ég er að hugsa um að skrifa betur um þessa viðburði í öðrum færslum, þá er ég að minnsta kosti búin að auka líkurnar á að vikumarkmiðið takist!

Minn mánudagur hefur hingað til einkennst af ansi mörgum kaffibollum. Minnsta mús er búin að vera lasin og átti frekar erfiða nótt eins og gengur og gerist. 
Vonandi verður sú næsta betri.



- I'm back. At least I'd like to think so. This so called life is all about trying out new things, then you quit, and sometimes you'd like to try again. This is my "try again" in blogging.
I will also be writing in English as I have a few foreign friends that might like to read what I have to say. You know who you are.

High-ligths since last time


  • I got a Bachelor's degree in Psychology
  • I got married in Stockholm - will have a wedding ceremony in Iceland next summer- at our wedding day.
  • I had my third baby, little girl called Júlía Rán.

May your Monday be full of joy and coffee!







brynja-g




Thursday, January 30, 2014

Veikindi veikindi

Ég eyddi hálfri síðustu viku heima með son minn lasinn. Greyið fékk svo kallaða barkabólgu/krúpp, sem lýsir sér þannig að öndunarvegurinn þrengist þegar hann fær hóstakast og á erfitt með öndun. Það heyrist einnig mjög einkennandi hljóð þegar hóstað er, en það er eins hljóðið sem selir gera. Dagsatt. 
Það sem er magnað er að það virkar vel á einkennin að hlaupa með börn út í kalt loft. Hann varð alltaf verstur þegar hann var farinn að sofa og eyddum við því nokkrum kvöldum í hlaupa með hann út í frostið, í snjógalla og vafinn inn í sæng. Þar sátum við svo þar til að okkur fannst honum líða betur. 
Það er alveg ótrúlega óhuggulegt að horfa á barnið sitt berjast við að ná andanum. 
Á svona stundum er ég þakklát fyrir að búa með lækni.
Hann jafnaði sig svo og var feginn að komast í leikskólann þessi elska.

Eins og ég hafði minnst á í síðustu færslu þá fórum við á skíði síðustu helgi. 
Við vorum varla komin heim þegar að dóttir mín varð veik. 
Svona er þetta, þau taka við af hvort öðru.
Hún er búin að vera heima alla þessa viku með hita og kvef. 
Ég vona að hún verði nógu frísk til þess að fara í leikskólann á morgun. Þó að hún sé alltaf mjög glöð á morgnana að þurfa ekki að fara í leikskólann og fá að vera heima með mömmu, þá líða kannski tveir tímar og hún er orðin eirðarlaus. 

Við erum að sjálfsögðu búnar að dunda okkur við ýmislegt, lita, púsla, horfa á teiknimyndir og fara í ýmsa leiki. 
Í dag erum við búnar að baka hrökkbrauð og hafa það notalegt. Henni finnst samt mjög ósanngjarnt að geta ekki farið með mér eitthvað út, þá helst í ræktina eða búðina.

Það tekur á alla að vera svona mikið inni svo ég vona að þessum veikindum fari að ljúka. Þau eru reyndar búin að vera mjög hraust í allan vetur svo að það hlaut að koma að þessu. Ég hef ekki yfir miklu að kvarta.

Það sem er þó jákvætt við þetta allt saman er að þau fá að eyða svolítlum tíma í sundur. Þar sem að þau eru tvíburar eru þau mjög háð hvort öðru og hafa einhvers konar tengingu sem ég mun aldrei skilja. Sem er yndislegt.
En það er líka mjög gott fyrir þau að vera í sitt hvoru lagi og njóta sín. 
Það hefur ekki verið neitt vandamál í þessari veikindatörn og þau alltaf jafn glöð að sjá hvort annað í lok dags.

Ég læt fylgja með eina mynd af þeim þar sem hún var með "klullur" eins og mamma og hann með vax eins og pabbi. 





brynja-g

Monday, January 27, 2014

Helgin

Um helgina fórum við fjölskyldan í fyrsta skiptið á skíði síðan tvíbökurnar fæddust. Það var ekkert smá skemmtilegt að sjá börnin sín á skíðum. 
Þau voru alveg ótrúlega dugleg og foreldrarnir að springa úr stolti.
Það sem er svo skemmtilegt við að búa í svona stórri borg er að hafa fjölbreytta afþreyingu í boði. 
Hér eru nokkur skíðasvæði (misdýr) sem hægt er að velja úr. 
Nú ætlum við að reyna að fara um hverja helgi til þess að æfa krakkana betur.



Bóndadagurinn var ljúfur hjá okkur. Bóndinn á heimilinu fékk pakka, góðan mat og dekur í tilefni dagsins. Ég sá svo svolítið sniðuga setningu á einni bóndadagskökunni á Íslandi. 
Þar stóð; Bóndadagur í 1 dag, svo koma 364 konudagar. 
Mér fannst þetta frekar fyndið.

Á laugardagskvöldið fengum við góða vini til okkar í mat og spil. 
Við höfum mjög gaman að því að spila og höfum prufað hin ýmsu spil. 
Við prufuðum nýtt spil sem heitir Escape: The curse of the Temple, sem ég mæli hiklaust með. 
Spilið snýst um að komast út úr svo kölluðu musteri áður en að tíminn rennur út og musterið hrynur. 

Spilið veitir að sjálfsögðu nokkrar áskoranir sem maður verður að komast í gegnum og maður getur einnig dregið spil sem að geta komið manni til hjálpar.
Það fylgir geisladiskur með spilinu með lagi sem maður verður að spila á meðan, sem að gerir þetta ennþá meira stressandi og ég get fullyrt það að hjartslátturinn fer upp úr öllu valdi oftar en einu sinn þegar spilið er spilað.
Spilið er fyrir 8 ára og eldri og hentar því vel fyrir fjölskyldur sem finnst gaman að spila saman.
Annað jákvætt við það, er að hvert spil tekur aðeins 10 mínútur og hentar það því mjög vel þeim sem hafa ekki eirð í sér að sitja lengi við flókin spil. 




Við spiluðum spilið að minnsta kosti fimm sinnum á föstudaginn, ef ekki oftar.

brynja-g

Tuesday, January 21, 2014

Snúðar og Stickygram

Það er kominn 21.janúar. 
Ég kemst varla yfir það hvað tíminn flýgur áfram! Það segja margir að tíminn líði hraðar eftir að maður eignast börn, ég get verið fullkomlega sammála því. 
Börnin mín eru að verða fjögurra ára í sumar, FJÖGURRA ÁRA! 
Mér finnst sem ég hafi setið með þau á brjósti fyrir nokkrum mánuðum. Eins gott að maður muni að njóta hvers tímabils, það kemur aldrei aftur.

Þegar maður býr erlendis fær maður stundum svakalega löngun í eitthvað sem ekki fæst nema á Íslandi. 
Mig er lengi búið að langa í snúða eins og fást í bakaríunum, með súkkulaði glassúri. Ég fann eina hrikalega góða uppskrift hérna, eina sem ég gerði öðruvísi var að sleppa kaffinu í kreminu.
Þeir heppnuðust ótrúlega vel og voru hrikalega góðir.

Annað skemmtilegt sem ég var að uppgötva er Stickygram. Hérna getur maður breytt instagram myndunum sínum í segla á ísskápinn fyrir lítinn sem engan pening að mínu mati. Mér finnst þetta mjög skemmtilegt og var að fá mína fyrstu pöntun í póstinum áðan.

Hér fyrir neðan má sjá útkomuna. Gæðin á myndinni eru ekki þau bestu, en þið sjáið allavega um það bil hvernig þetta lítur út.





Aldrei að vita nema ég panti fleiri bráðlega. Ég mæli með þessu.

brynja-g

Wednesday, January 8, 2014

Halló rútína

Nú eru jólin senn á enda og daglega rútínan að byrja. Mikið er ég fegin. Það er alltaf jafn yndislegt að njóta jólanna en alveg ofboðslega gott að komast aftur í sína venjulega rútínu. 
Við höfðum það alveg frábært með foreldrum mínum hér yfir jólin og nutum svo áramótanna með vinum okkar.

Krakkarnir byrjuðu á leikskólanum í gær og höfðu ekkert smá gott af því. Þau eru voðalega glöð að hitta alla krakkana aftur og einnig "fröknarna". Á leikskólum hér í Svíþjóð eru nefnilega konurnar sem vinna á leikskólunum kallaðar "fröken". 
Mér finnst það voðalega krúttlegt. 
Ég hef reyndar ekki velt því fyrir mér hvað strákarnir eru kallaðir. Það er enginn strákur að vinna á þeirra deild, en kannski herra?
Ég ætti að komast að því.

Framundan hjá okkur er því skóli, leikskóli, vinna og almenn, venjuleg rútína. 
Nýtt ár framundan og ný markmið. Eða bara sömu markmið og hafa verið því að það er alltaf hægt að bæta sig á öllum sviðum, ekki satt?

2014 er mjög spennandi ár og felur í sér brúðkaup og barneignir vina, ferðalög, fermingar og fleira skemmtilegt.




Vona að þið hafið haft það gott yfir jólin og séuð tilbúin að komast í ykkar rútínu.

brynja-g

Friday, December 13, 2013

Gleðilega Luciu!

Í dag halda Svíar upp á Santa Lucia. Í dag fer ég í síðasta prófið mitt fyrir jól. 
Mikið sem það verður gott að ljúka því af. 
Börnin mín bestu fá að halda Luciu fögnuð í leikskólanum. Þar klæða þau sig upp sem Santa Lucia og Piparkökustrákur og syngja Luciu lagið. Eftir þessa athöfn er svo jólakaffi fyrir foreldrana.

Fögnuðurinn hefst kl. 15 og prófið mitt byrjar á sama tíma. Ég er mjög svekkt yfir að geta ekki tekið þátt í þessu með þeim en stundum verður maður að fórna ýmsu í þágu einhvers annars.
Billi kemst sem betur fer og getur tekið þetta allt saman upp fyrir mig.

Piparkökustrákurinn minn og Lucian mín.


Jæja, best að klára að fara yfir efnið.

Eigið góðan föstudag. Loksins komin helgi.

brynja-g